Spuisluizen Haringvliet – tijdelijke bronbemaling en spanningsbemaling met deepwells

De bouw van de spuisluizen in de Haringvlietdam begon in april 1958 als onderdeel van de grootschalige Deltawerken. Het complex werd aangelegd tussen Goeree-Overflakkee en Voorne-Putten, nabij Stellendam. Doel van de nieuwe spuisluizen was het reguleren van de afvoer van de grote rivieren en het beschermen van Zuidwest-Nederland tegen hoogwater. Voor dit werk werd een enorme bouwput gerealiseerd in het getijdegebied van de Noordzee en het Haringvliet, waar bouwput bemaling en nauwkeurige waterhuishouding essentieel waren om de constructie droog en stabiel te houden.

Voor dit project verzorgde Mos Grondwatertechniek de tijdelijke bronbemaling. Met een combinatie van spanningsbemaling en deepwell-bemaling werd de stijghoogte in de diepe watervoerende lagen verlaagd, waardoor opbarsten van de bouwkuip werd voorkomen. Door middel van retourbemaling werd het onttrokken water teruggebracht in dezelfde ondergrond. Zo kon de grondwaterstand verlagen zonder dat de grondwatervoorraad uitgeput raakte. De bemaling werd aangevuld met peilbuismonitoring en uitgevoerd in meerdere fasen, waardoor de bouwputbemaling veilig, efficiënt en duurzaam verliep.

Het historisch perspectief van de spuisluizen is groot. In oktober 1961 werden de sluizen officieel in gebruik genomen en sindsdien vormen ze een icoon van de Nederlandse waterbouw. De Haringvlietdam en de spuisluizen zijn niet alleen een technisch hoogstandje van de naoorlogse periode, maar ook een cruciale schakel in de bescherming van ons land. Later is het beheer aangepast met de zogenoemde Kier, waarbij de sluizen bij bepaalde omstandigheden deels worden geopend om vismigratie en natuurontwikkeling te bevorderen. Daarmee vervullen de spuisluizen nog altijd een dubbele rol: veiligheid tegen overstromingen en behoud van ecologische waarden.